Nefes almak

insan bazen nefes almalı, sıyrılmalı yaşadıklarından, onu adım adım takip eden her türlü anıdan. nefes almadan yaşarsak, bu anılar kuyruğu uzadıkça uzar ki kafamız allak bullak olur en nihayetinde. yani bazen derin derin, havayı duymalıyız bağrımızda vesselam. anıları sindirmek için zaman vermeliyiz bünyeye. hayata geç kalmayız eğer bunu yaparsak, aksine yeni bir hayata adım atarız her seferinde.

hepimiz çok sağlam planlar yaparız en başta, ama bi noktadan sonra öncekiler gibi tekerrür edecektir her şey. sürekli devrilen bi'şeydir yaşadıklarımız özünde, bir umut filizi, bir hevesle kaldırılır geri. her insan ister ki hayatın her anı güzel yaşansın, tadı çıkarılsın. ama bu her şeyi peş peşe kendimize zaman vermeden yaşamak değildir tabi. sonunda sizi mutlu eden şeye bile odaklanamaz olursunuz. geçmişte takılı kalmak sizi daha da geriye sürükler ki, o her anı yaşanılası hayattan eser bile kalmaz. bırakın bünyeniz biraz öğütsün o anıları.

pişmanlık veya hüzün gibi bütün kötücül hissiyatlarımızı atalım böylece, derin derin, içten içe nefes alarak...